Większość osób decydujących się na trening na rowerze stacjonarnym wybiera jego poziomą wersję. Tymczasem warto zainteresować się jego poziomą wersją. W niektórych przypadkach może się okazać dużo lepszym wyborem od standardowego roweru treningowego. A ponieważ również i w jego przypadku pracuje wiele partii mięśniowych, efekty ćwiczeń zadowolą wiele osób. Rower stacjonarny to skuteczny i wygodny sposób na zrzucenie zbędnych kilogramów. Jest to jeden z najpopularniejszych sprzętów fitness, który można wykorzystać do ćwiczeń aerobowych i treningu siłowego. Rower stacjonarny pozwala na wykonywanie ćwiczeń o różnym stopniu intensywności, dzięki czemu można dopasować je do swoich potrzeb i celów. Co więcej, jazda na rowerze Jazda na rowerze, czy to normalnym czy stacjonarnym, wzmacnia mięśnie, jednak w obu przypadkach należy ją stosować z umiarem. Jazda pomaga również na bóle mięśni pleców. Na początku ciąży najlepiej jeździć powoli, zwiększając co jakiś czas prędkość i czas treningu. 2. Przeciwwskazania do jazdy na rowerze stacjonarnym w Jak długo i jak często jeździć na rowerku stacjonarnym? Optymalny czas treningu to 35-40 minut. Staraj się pedałować 2 lub 3 razy w tygodniu, a już po miesiącu regularnych ćwiczeń zauważysz efekty. Jak ćwiczyć, aby schudnąć? Ponadto sport przyczynia się do przyspieszenia metabolizmu – możemy spalać więcej kalorii zarówno podczas treningu, jak i długo po jego zakończeniu. Na dobrą sprawę każdy rodzaj aktywności fizycznej pomaga redukować zbędne kilogramy. Jest to idealny trening wielu partii mięśni, które znajdują się na naszym ciele. Warto tutaj wspomnieć, iż jeżdżąc na rowerze stacjonarnym schudniemy i poprawimy widoczność mięśni brzucha. Poprawi się również wygląd naszych pośladków, które staną się jędrniejsze. Treningu muszą jednak być wykonywane regularnie, jeśli . Rowerek stacjonarny to doskonałe rozwiązanie dla osób, które chcą zacząć ćwiczyć cardio. Pozwala w prosty sposób wypracować kondycję i poprawić sprawność fizyczną, nie obciążając przy tym stawów (w przeciwieństwie do biegania, czy aerobiku). Jednak, jak do każdej aktywności fizycznej, tak i do jazdy na rowerku stacjonarnym trzeba podejść z rozsądkiem. Plan treningowy Trening na rowerze stacjonarnym to idealny trening ruchowy dla ćwiczenia ważnych grup mięśni oraz układukrążenia. Uwagi ogólne treningu: – Nigdy nie ćwicz zaraz po posiłku– Jeśli to możliwe, zorientuj trening na tętno– Przed rozpoczęciem treningu, wykonaj rozgrzewkę mięśni – ćwiczenia rozluźniające lub rozciągające– Pod koniec treningu zmniejsz prędkość. Nigdy nie kończ treningu nagle.– Po zakończeniu treningu, wykonaj ćwiczenia rozciągające Częstotliwość treningu W celu zwiększenia sprawności fizycznej i kondycji na dłuższy okres czasu, zaleca się trening przynajmniej trzy razy w tygodniu. Jest to średnia częstotliwość treningu dla osoby dorosłej, pozwalająca na uzyskanie długookresowej kondycji lub spalenie tkanki tłuszczowej. W miarę wzrostu sprawności fizycznej, możesz zwiększyć częstotliwość treningu nawet do jednego dziennie. Jest szczególnie istotne, aby ćwiczyć w regularnych odstępach czasu. Intensywność treningu Zaplanuj swój trening uważnie. Intensywność ćwiczeń należy zwiększać stopniowo, aby uniknąć pojawienia sięzmęczenia mięśni lub układu ruchowego. Trening zorientowany na tętno Zaleca się trening w optymalnym zakresie aerobowym, który dopasowuje się według wieku oraz minimalnej orazmaksymalnej wartości pulsu. Wzrost uzyskiwanych wyników w zakresie wytrzymałości osiąga się w drodzedługotrwałych treningów w zakresie aerobowym. Znajdź swój docelowy puls na wykresie lub kieruj się programami. 80 % treningu powinieneś wykonać w zakresie aerobowym ( do 75% tętna maksymalnego).Pozostałe 20% czasu treningu możesz poświęcić na wzrosty obciążenia, aby podnieść swój próg z osiąganymi wynikami treningu, będziesz w stanie później wykonywać ćwiczenia na wyższym poziomie przy tym samym tętnie – to oznacza wzrost formy fizycznej. Jeśli masz już pewne doświadczenie w treningu zorientowanym na tętno, możesz dopasować żądany zakres tętna do twojego programu treningowego czy formy fizycznej. Uwaga: Niektóre osoby mają naturalne „wysokie” lub „niskie” tętno, zatem indywidualne zakresy tętna (zakresaerobowy i anaerobowy) mogą różnić się od zakresów ogólnych (wykres tętna docelowego). W takim przypadku, trening musi zostać opracowany pod kątem indywidualnego profilu. Jeśli to zjawisko dotyczypoczątkujących, ważna jest konsultacja lekarska przed rozpoczęciem treningu w celu sprawdzenia na jaki treningpozwala stan zdrowia. Kontrola treningu Zarówno z przyczyn medycznych jak i z punktu widzenia fizjologii treningu, trening z kontrolą tętna jest najbardziej wskazany przy czym powinien być zorientowany na indywidualny maksymalny poziom tętna. Ta zasada dotyczy początkujących, ambitnych amatorów, a także zawodowców. W zależności od celu treningu i osiąganych wyników, trening wykonywany jest w określonej intensywności indywidualnego tętna maksymalnego (wyrażonego w punktach procentowych). W celu efektywnej konfiguracji treningu kardio zgodnie z aspektami sportowo-medycznymi, zalecamy trening przy tętnie w zakresie 70 % – 85 % tętna maksymalnego. Prosimy kierować się poniższym wykresem tętna: Zmierz swoje tętno w następujących momentach: 1. Przed rozpoczęciem treningu = tętno spoczynkowe2. 10 minut po rozpoczęciu treningu = tętno treningowe / wysiłkowe3. minutę po zakończeniu treningu = tętno powysiłkowe Przez pierwsze tygodnie treningu zaleca się, by trening wykonywany był na poziomie dolnej granicy zakresu tętna treningowego (ok. 70 %) lub niższym. • Przez kolejne 2 – 4 miesięcy, zwiększaj intensywność stopniowo, aż do osiągnięcia górnej granicy zakresu tętnatreningowego (ok. 85 %), jednak nie wykonuj treningu ponad siły.• Jeśli jesteś w dobrej formie, ćwicz co jakiś czas na niższej intensywności aerobowej, aby zapewnić sobieskuteczną regenerację. DOBRY trening to taki, który jest mądrze zaplanowany, z uwzględnieniem regeneracjiwe właściwym czasie. W przeciwnym razie, dochodzi do przetrenowania i spadku formy.• Po każdym treningu w wysokich zakresach tętna powinien następować trening regenerujący w niższychzakresach (do 75% tętna maksymalnego). W miarę wzrostu formy, wymagane jest ćwiczenie o wyższejintensywności, aby osiągnąć „zakres treningowy”, co oznacza, że organizm jest w stanie osiągać lepsze wyniki. Obliczenia dla tętna treningowego/wysiłkowego: 220 uderzenia pulsu na minutę minus wiek = indywidualne tętno maksymalne (100 %). Tętno treningowe Dolna granica: (220 – wiek) x granica: (220 – wiek) x Czas trwania treningu Trening powinien składać się z fazy rozgrzewki, treningu właściwego oraz fazy rozprężenia, abyzapobiec kontuzji. Rozgrzewka: 5 do 10 minut wolnego pedałowania. Trening właściwy: 15 do 40 minut intensywnego jednak nie ponad siły treningu o intensywności wymienionejpowyżej. Rozprężenie: 5 do 10 minut wolnego pedałowania. Zakończ trening natychmiast jeśli poczujesz się źle, lub pojawiąsię oznaki przemęczenia. Zmiany metabolizmu w czasie treningu: – Przez pierwsze 10 minut treningu wytrzymałościowego, ciało spala cukry zmagazynowane wmięśniach:– Po ok. 10 minutach, dodatkowo spalany jest tłuszcz.– Po 30/40 min. rozpoczyna się metabolizm tłuszczów, a tłuszcz staje się podstawowym surowcemenergetycznym spalanym podczas ćwiczeń. Zródło: HAMMER Cardio T2 Jakim sposobem mogę mieć szczuplejsze nogi i brzuch? Mam 15 lat, 176 cm wzrostu i ważę 61 kg. I jeśli tyję, to głównie w udach i brzuchu. Jestem bardzo aktywna, uprawiam wszelkiego rodzaju sporty: jazda na rowerze, rolkach, biegam, skaczę, gram w siatkówkę, koszykówkę, codziennie robię tzw, brzuszki i przysiady oraz uprawiam sporty ekstremalne np. skoki spadochronowe, ale one się nie liczą. Więc chciałabym być szczuplejsza w udach i brzuchu. Mogą to być wady odziedziczone, bo moja mama i babcia również mają szerokie biodra i jestem tego świadoma, że nigdy nie będę taka chyda jak bardzo bym chciała, ale jednak przeszkadzają mi moje uda, zwłaszcza, że powoli zaczyna mi się robić cellulit.;/ Także bardzo proszę o porady jaką dietę stosować oraz jakie ćwiczenia stosować, aby moje nogi i brzuch były szczuplejsze lub nawet chude. Chciałabym aby do początku wakacji był bardzo widoczny efekt, bo wiadomo- to w końcu wakacje. pozdrawiam serdecznie :):) Gonartroza, czyli choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności na świecie. Stawy kolanowe są jednymi z najbardziej narażonych na zwyrodnienia stawów. Czym objawia się gonartroza i jakie są jej przyczyny? 1. Zwyrodnienie stawu kolanowego Staw kolanowy jest podatny na wszelkiego rodzaju urazy i zwyrodnienia, ponieważ to na nim opiera się cały ciężar ciała. To duże obciążenie powoduje, że stawy szybciej się zużywają. Gonartroza obejmuje wszystkie części tworzące staw kolanowy, czyli: chrząstkę stawową, warstwę podchrzęstną, błonę maziową, torebkę stawową i więzadła stawowe. Według ekspertów ok. 40 proc. przypadków choroby jest związanych ze starzeniem się organizmu. Pozostałe 60 proc, powstaje w wyniku przeciążenia, urazów i kontuzji. Gonartroza występuje zwykle obustronnie i częściej dotyka otyłe kobiety w wieku 40-60 lat. Zobacz film: "Nie ignoruj bólu stawów. Może zwiastować chorobę" 2. Gonartroza – przyczyny Zwyrodnienie stawu kolanowego może mieć różne przyczyny. Do najważniejszych z nich należy zbyt duże obciążenie kolana, spowodowane np. otyłością, ciężką pracą fizyczną czy zawodowym uprawianiem sportu. Zmiany zwyrodnieniowe mogą też pojawiać się w następstwie urazów mechanicznych lub chorób, takich jak borelioza, zakażenia bakteryjne czy choroby reumatyczne. Kolejnymi przyczynami mogą być osłabione mięśnie otaczające staw oraz wrodzone zaburzenia budowy kości i stawów. Do tych ostatnich zaliczamy koślawość lub szpotawość kolan, a także dysplazję bioder. 3. Gonartroza – objawy Objawy pojawiają się stopniowo i z czasem ulegają nasileniu. Początkowo chory może nie odczuwać żadnych objawów, ale to tylko kwestia czasu. Jako pierwsze pojawiają się trudności podczas zginania i prostowania kolan. Potem dochodzi niewielki obrzęk, który jest spowodowany przez pogrubienie i wysięk błony maziowej. Może pojawiać się też zaczerwienienie i uczucie ciepła w obrębie stawu kolanowego. Pojawia się również charakterystyczne ''trzaskanie'' stawu i bolesność. Z czasem ból zaczyna towarzyszyć choremu przez cały czas. Nasila się podczas chodzenia, schylania się, wstawania z krzesła, długotrwałego stania, schodzenia ze schodów czy noszenia ciężkich przedmiotów. 4. Gonartroza – leczenie W przypadku diagnozowania zwyrodnienia stawu kolanowego wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i USG. Czasem może być potrzeba badania tomografem komputerowym i rezonansem magnetycznym. Leczenie polega na podawaniu leków przeciwbólowych i niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Czasem potrzebna jest także punkcja, w celu odciągnięcia płynu gromadzącego się w kolanie. Chory dostaje również zastrzyki z glikokortykosteroidów lub kwasu hialuronowego. W przypadku zaawansowanej gonartrozy konieczna jest operacja. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Rowerek stacjonarny to jedno z najpopularniejszych ćwiczeń, dlatego jest on stałym elementem wyposażenia każdej siłowni. Jednak nie wszyscy wiedzą, że oprócz ćwiczenia kardio, robiąc rowerek, ćwiczymy także nasze mięśnie. Pamiętajmy, że ćwicząc na rowerku, czy to na siłowni czy też w domu, ćwiczymy nie tylko naszą wydolność i siłę, ale także mięśnie. W poniższym artykule pokażemy na jakie partie ciała działa rowerek mięśnie ćwiczymy na rowerku stacjonarnym?Rowerek stacjonarny zapewnia świetny trening i szybkość pedałowania mają znaczenie dla efektywności. Sami decydujemy z jaką intensywnością go wykonamy, ale pamiętajmy, że oprócz budowania wydolności, ćwiczymy także niektóre mięśnie. Zatem włóżmy odpowiednio dużo siły w prawidłowe wykonanie tych z największych zalet jazdy na rowerze, także na tym stacjonarnym, jest to, że wysmuklają się nasze nogi, pośladki, a cały organizm dotlenia się. Jednak jak mówi popularne powiedzenie: “nie od razu Rzym zbudowano”, dlatego nie spodziewaj się, że oszałamiające efekty zobaczysz już po pierwszym powinno się wykonywać co najmniej 3 razy w tygodniu, aby były efekty możesz zacząć zauważać najwcześniej po uważa się, że tylko dolne partie ciała wykonują pracę podczas ćwiczeń na rowerku. Nie jest to jednak prawda. Również mięśnie z górnej części ciała biorą udział w ćwiczeniach. Poniżej przedstawiamy listę mięśni wykonujących pracę na Mięśnie czworogłowe udZnajdują się one na przedniej części ud. To właśnie dzięki nim odbywa się nacisk na pedały. Rowerki są najlepszym sposobem na ich Mięśnie pośladkówNawet jeśli w trakcie wykonywania ćwiczeń na rowerku siedzimy na siodełku, mięśnie pośladków także wykonują pracę. Jednak aby bardziej je zaangażować i tym samym osiągnąć lepsze rezultaty ważne jest, aby co jakiś czas podnosić się z siodełka i pedałować także na jest wykonywać to ćwiczenie naprzemiennie siedząc i stojąc. Takie naprzemienne ćwiczenia możemy często spotkać na zajęciach spinningu. “Gluteus maximus“, czyli mięsień pośladkowy wielki oraz “gluteus medius” – mięsień pośladkowy średni najbardziej skorzystają z naszych ćwiczeń Mięśnie łydekRowerek stacjonarny wzmacnia też oczywiście łydki. Dla nich nie ma większego znaczenia czy ćwiczymy na siedząco, stojąco, czy opierając się na kierownicy – te mięśnie wzmacniają się szybciej niż inne!Dzieje się tak najprawdopodobniej, dlatego że na łydkach odkłada się z reguły mało tłuszczu. Innym powodem jest też to, że to właśnie łydki wykonują największą pracę przy pedałowaniu. Łydki są napięte w trakcie całego treningu rowerowego, nawet jeśli nie skupiasz się na napinaniu PlecyKręgosłup także wzmacnia się w trakcie ćwiczeń na rowerku. Choć rzecz jasna w mniejszym stopniu niż dolne partie ciała, które wykonują właściwą pracę. Ćwicząc na zwykłym rowerku stacjonarnym trzeba pamiętać o zachowaniu wyprostowanego trakcie zajęć spinningu musimy jeszcze bardziej zwracać na to uwagę. Ponieważ jest tam dużo naprzemiennego wstawania i siadania na siodełku, czyli plecy są aktywne, łatwo jest wówczas nabawić się przykurczy czy ABSZachowując prosty kręgosłup i właściwą postawę ćwiczmy jednocześnie ABS, czyli mięśnie brzucha. A zatem dobra wiadomość jest taka: nie ma konieczności robienia serii brzuszków, po zrobieniu treningu Bicepsy i tricepsyTe mięśnie ramion wykonują pracę trzymania rąk na kierownicy i zachowania właściwej postawy. Jeszcze bardziej je zaangażujesz, co jakiś czas wstając i pedałując na Przyciskaj ręce mocniej do kierownicy – takie ruchy jeszcze bardziej angażują mięśnie rąk. I choć nie jest to podnoszenie ciężarów to i tak bicepsy i tricepsy są dzięki temu są jakości treningu na rowerku intensywność i prędkość pedałowania ma ogromne znaczenie. Intensywnie wykonany trening wzmacnia układ wydolnościowy oraz wyżej wymienione partie osiągnąć lepsze rezultaty unikaj wolnego, leniwego pedałowania. Skup się na tym ćwiczeniu. Nie sprawdzaj telefonu w trakcie treningu, nie oglądaj telewizji, poświęć 100% swojej uwagi na wykonuj je intensywnie, czyli łącz pedałowanie na siedząco i na stojąco, zwiększaj prędkość, zmieniaj obciążenie i cały czas napinaj mięśnie brzucha i pośladków. To może Cię zainteresować ... „Każdy lekarz ma swój specyficzny protokół w zależności od rodzaju przeszczepu, którego używa. Ale typowy protokół ACL będzie obejmował, przede wszystkim, kontrolowanie obrzęku pacjenta i opanowanie poziomu bólu.” Zmniejszanie bólu i obrzęku ACLEstablishing Full Knee Extension Following an ACL InjuryPrzywrócenie zgięcia kolana po zerwaniu ACLZachowaj ruchomość rzepki po rekonstrukcji ACL Chodzenie po operacji ACLJak długo potrwa rehabilitacja ACL? Zmniejszanie bólu i obrzęku ACL Pierwszy krok w kierunku udanej rehabilitacji ACL rozpoczyna się natychmiast po operacji i koncentruje się na łagodzeniu bólu i obrzęku powszechnego po zabiegach rekonstrukcji rozerwania ACL. Ból i obrzęk bardzo utrudniają aktywację mięśni wokół kolana, zwłaszcza mięśnia czworogłowego, ograniczając zakres ruchu i utrzymując stawy zgięte i sztywne. Najważniejsze jest, aby najpierw uporać się z bólem i obrzękiem po zerwaniu ACL, aby uwolnić mięśnie kolana i rozpocząć przywracanie zakresu ruchu. Aby zmniejszyć ból i obrzęk po operacji, fizykoterapeuta może zalecić: Okłady lodowe i kompresyjne Utrzymywanie nogi uniesionej w jak największym stopniu Pompki na kostkę Stymulację elektryczną Unikanie nadmiernego wysiłku i obciążenia kolana Establishing Full Knee Extension Following an ACL Injury W ciągu pierwszego tygodnia po operacji, kiedy ból i obrzęk zostały opanowane, pacjenci są zazwyczaj gotowi do następnego, krytycznego kroku w procesie rehabilitacji ACL: odzyskanie pełnego wyprostu kolana. „Zazwyczaj zaczynamy od wczesnego zakresu ruchu, kładąc nacisk na jakościowe rozciągnięcie”, mówi Whitaker. „A następnie stopniowo zwiększamy zakres ruchu zgięcia pacjenta, w zależności od tego, jak radzi sobie jego obrzęk i ból.” Chirurdzy i fizykoterapeuci zazwyczaj przekazują pacjentom zestaw prostych, delikatnych ćwiczeń do wykonywania w domu, aby utrzymać staw kolanowy w stanie maksymalnej mobilności i płynności podczas tej wczesnej, ale krytycznej części fazy powrotu do zdrowia. Mogą oni również zalecić delikatną jazdę na rowerze stacjonarnym przez krótkie okresy czasu, aby wspomóc ten proces. Utrata ruchomości w kolanie jest częstym powikłaniem po operacji ACL, szczególnie w odniesieniu do wyprostu kolana. Pacjenci, u których występuje ból i obrzęk, wolą utrzymywać kolano w pozycji lekko zgiętej, gdyż jest to dla nich najbardziej komfortowa pozycja; jednakże, zbyt długie utrzymywanie kolana w tej pozycji może prowadzić do gromadzenia się tkanki bliznowatej, co prowadzi do artrofibrozy, a w ostateczności do zapalenia stawów, co skutkuje jeszcze większą utratą ruchomości kolana w późniejszym okresie. Kulawizna, słabe mięśnie uda oraz ból w przedniej części kolana to objawy świadczące o tym, że pacjenci tracą wyprost w kolanie. Niezbędne jest, aby pacjenci już od samego początku po zabiegu operacyjnym pracowali nad rozciągnięciem stawu kolanowego, w celu zachowania możliwie jak największej płynności stawów kolanowych. Ponieważ, gdy staw kolanowy po operacji ulegnie zacieśnieniu, o wiele trudniej będzie przywrócić mu późniejszy zakres ruchu. Przywrócenie zgięcia kolana po zerwaniu ACL Wyprost i zgięcie kolana idą w parze, dlatego też po przywróceniu wyprostu, kolejnym priorytetem będzie przywrócenie zgięcia kolana. „Po wyprostowaniu, przejdziemy do przodu i rozpoczniemy delikatne ćwiczenia w celu rozpoczęcia rekrutacji mięśnia czworogłowego, ponieważ zazwyczaj po operacji ulega on atrofii z powodu obrzęku,” mówi Whitaker. „Zrobimy kilka lekkich ćwiczeń na czworogłowy, trochę aktywacji hamstring, delikatne rozciąganie, jak pacjent jest w stanie”. Po pracy nad mięśniami związanymi z wyprostem kolana, pacjenci będą musieli zrównoważyć swoje wysiłki po stronie zgięcia, aby uniknąć usztywnienia się podczas ruchu w drugą stronę. Można to osiągnąć poprzez wykonywanie krótkich serii łagodnych ćwiczeń zakresu ruchu, zarówno zginania jak i wyprostu kolana. Zachowaj ruchomość rzepki po rekonstrukcji ACL Płynna i swobodnie poruszająca się rzepka jest niezbędna, aby móc w pełni zginać i rozszerzać kolano. Ból, obrzęk i gromadzenie się tkanki bliznowatej mogą utrudniać ruch rzepki, szczególnie jeśli przeszczep ścięgna rzepki był używany jako część operacji ACL. Mobilizacja tkanek miękkich wokół rzepki może znacznie zwiększyć szanse na uzyskanie pełnego zgięcia i wyprostu kolana. Chodzenie po operacji ACL Czas gojenia będzie się różnił u poszczególnych osób w zależności od wieku, historii medycznej i stylu życia. Zazwyczaj około 3-4 tygodni po operacji, fizykoterapeuci każą pacjentom pracować nad przenoszeniem ciężaru ciała z jednej stopy na drugą (tzw. ambulacja). Następnie, pacjenci przechodzą do chodzenia bez podparcia i funkcjonalnego wzmocnienia kolana. „Rozpoczniemy poprawę wzorca chodu pacjenta, zgodnie z tolerancją i w oparciu o ich protokół,” mówi Whitaker. „A stamtąd przejdziemy do funkcjonalnego protokołu wzmocnienia zamkniętego i otwartego łańcucha.” Gdzieś około 6-8 tygodni po operacji, fizykoterapeuci będą kazać pacjentom wykonywać bardziej dynamiczne ćwiczenia zręcznościowe i wzmacniające. Zaczynając od krótszych, wolniejszych kroków, a następnie zwiększając prędkość i długość kroku, gdy pacjenci czują się komfortowo i mają kontrolę nad swoim ruchem. Niektóre przykłady dynamicznych ćwiczeń obejmują: Skakanie do przodu i do tyłu Skakanie na boki Pedałowanie do tyłu Szybkie kroki do przodu i zatrzymywanie się Szybkie stąpanie w miejscu Jak długo potrwa rehabilitacja ACL? Odzyskiwanie sprawności po operacji ACL jest procesem stopniowym, który może trwać od 6 do 12 miesięcy, aby w pełni się zrealizować. Sukces każdego programu rehabilitacji ACL zależy w dużej mierze od czujności i determinacji pacjenta oraz doświadczenia i opieki chirurga i fizykoterapeuty. „Zazwyczaj typowy pacjent z ACL będzie tutaj (w klinice) przez dobre dwa do trzech miesięcy dla początkowych faz”, mówi David. „Większość lekarzy pozwoli pacjentowi rozpocząć uprawianie sportu w wieku od dziewięciu do dwunastu miesięcy, gdzie mogą potrzebować więcej treningu zwinności po uzyskaniu zgody na to.” Górne przestrzeganie wytycznych i porad chirurgów i fizykoterapeutów przyniesie wielkie korzyści i pomoże zminimalizować czas powrotu do zdrowia po rehabilitacji ACL.

jak długo ćwiczyć na rowerze stacjonarnym aby wspomóc kolana